Ingezonden door Niet openbaar op 14-10-2024
Afschuwelijk.
Ik heb bij het maken van de afspraak al aangegeven dat ik angst heb voor het trekken van de kies. "Geen probleem, daar hebben we ervaring mee," kreeg ik te horen. Eenmaal bij de afspraak vulde ik het vragenformulier in, gaf aan medicatie te gebruiken voor vruchtbaarheid en in behandeling te zijn bij een arts voor een vruchtbaarheidstraject. Ook heb ik duidelijk aangegeven dat ik niet zwanger ben. Een vrouw wenkte me om mee te gaan om foto's te maken. De vrouw heeft het zojuist ingevulde formulier in haar hand. Ik doe mijn jas uit en de vrouw roept uit: "Oh je bent zwanger?!" Nu is het voor geen enkel persoon leuk om te horen dat iemand op basis van diens uiterlijk denkt dat die zwanger is terwijl dat niet het geval is. Ik begrijp dat het medisch relevant is in verband met de apparatuur voor de foto om te checken of ik niet zwanger ben. Maar ze heeft letterlijk het formulier in haar hand waarop staat ingevuld dat ik niet alleen niet zwanger ben, maar ook actief in behandeling ben bij een andere arts omdat zwanger worden (en blijven) niet zomaar lukt. Ik denk dat duidelijk is dat deze opmerking niet alleen pijnlijk is, maar ook makkelijk voorkomen had kunnen worden als mevrouw even een blik op het formulier had geworpen dat ze in haar hand had.
Ik voelde me al enorm zenuwachtig en angstig, dus deze opmerking hielp niet bepaald voor mijn gemoedstoestand. De foto's werden gemaakt en ik werd meegevoerd naar de behandelkamer. De chirurg zag mijn gezicht en maakte een opmerking of ik er klaar voor was. Ik gaf aan van niet, dat ik het erg eng vond. De chirurg woof dit weg, de tand was rot en moest eruit. Ik werd niet gerustgesteld, kreeg geen informatie over het proces, maar werd snel in de stoel gezet. Inmiddels met tranen over mijn wangen, bevende handen, bevende mond, kreeg ik de verdoving. Doek over m'n gezicht, hoop gekraak en gedoe met de kies. Er werd niks gezegd, behalve 'gaat het' terwijl ik geen enkele mogelijkheid had om aan te geven dat het niet ging. De kies was getrokken, de chirurg was de kamer al uit voor het doek van mijn gezicht was. Ik kreeg een gaasje om op te bijten, een folder in mijn hand gedrukt en stond ineens buiten met trillende benen. Het was ongelooflijk. Ik voelde me hondsberoerd en heb bloed staan overgeven op de parkeerplaats. Van begin tot eind was er 0 empathie en had ik niet het idee dat ik als mens ben behandeld.
Lees verder
